Postępowanie dyscyplinarne adwokatów.

 

​

Adwokaci i aplikanci adwokaccy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. Odpowiedzialność dyscyplinarna adwokatów uregulowana jest w dziale VIII ustawy Prawo o adwokaturze, rzecznik dyscyplinarny prowadzi postępowanie z urzędu.

​

 

Terminy.

 

Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się w terminie 3 lat od momentu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, a w przypadku przewinienia polegającego tylko i wyłącznie na naruszeniu wolności wypowiedzi, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony, jej pełnomocnika lub obrońcy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza w terminie 2 lat od momentu popełnienia naruszenia.

​

​

 

 

 

Przedawnienie karalności.

​

 

Przedawnienie karalności przewinienia dyscyplinarnego ma miejsce, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło 5 lat, a w przypadku naruszenia tylko wolności wypowiedzi po upływie 3 lat od momentu popełnienia czynu.

 

Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne następuje dopiero z upływem okresu przedawnienia karalności przestępstwa.

​

 

Akty prawne.

Prawo powszechnie obowiązujące:

• Prawo o adwokaturze

• Ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. zmieniająca ustawę - Prawo o adwokaturze

• Ustawa o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej

 

Przepisy samorządowe:

​

• Zbiór Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (Kodeks etyki adwokackiej)

• Uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej nr 66/2019 w sprawie zmiany § 9 Zbioru Zasad Etyki Adwokaciej i Godności Zawodu

• Kodeks Etyki Prawników Europejskich CCBE (wersja angielska)

• Wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego (uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej nr 23/2017)

• Regulamin działania rzeczników dyscyplinarnych i zastępców rzeczników dyscyplinarnych oraz trybu i sposobu ich wyboru (uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej nr 50/2018) 

• Regulamin wykonywania zawodu adwokata w kancelarii indywidualnej lub w spółkach

• Regulamin organizacji i funkcjonowania okręgowych rad adwokackich

• Regulamin odbywania aplikacji adwokackiej

• Regulamin o doskonaleniu zawodowym adwokatów

• Uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej nr 76/2020 w sprawie zmiany Regulaminu o doskonaleniu zawodowym adwokatów 

• Uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej nr 64/2019 w sprawie ustalenia liczby członków organów izb adwokackich oraz liczby ich zastępców

• Uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej nr 32/2018 w sprawie zasad przyznawania diet dla członków sądów dyscyplinarnych oraz rzeczników dyscyplinarnych i ich zastępców za wykonywanie czynności w postępowaniu dyscyplinarnym

​

​

​

POSTĘPOWANIE  DYSCYPLINARNE ADWOKATÓW  W  PRAKTYCE

Postępowanie dyscyplinarne adw. Chmury w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Bydgoszczy.

 

​

Adw. Maciej Chmura z Bydgoszczy m.in. odwlekał zgłoszenie sprawy stalkingu do prokuratury; w trakcie prowadzenia postępowań wykazał nienależytą ochronę interesów klienta, w szczególności poprzez brak uzgodnienie z klientem podejmowanych działań oraz brak informacji o podjętych czynnościach; nie rozliczył się z powierzonych wynagrodzeń, w szczególności wobec braku wywiązania się ze swoich zobowiązań zawodowych oraz nie wydał potwierdzeń na przyjmowane kwoty pieniężne; nie sporządził żadnej pisemnej umowy o świadczeniu usług adwokackich na rzecz klienta; zaniedbał terminy przebywając na urlopie o czym nie poinformował klienta oraz nie ustanowił zastępstwa na czas swojej nieobecności; nie dochował zasad rzeczywistości w podejmowanych czynnościach zawodowych, a końcowo zlecił prowadzenie sprawy substytutowi (za co pobrał dodatkowe wynagrodzenie dla substytuta), który to wykazał się brakiem dochowania należytej staranności, sumienności i rzetelności, w szczególności co do stanu faktycznego sprawy, bowiem substytut posługiwał się fałszywym (lub wymyślonym przez siebie) stanem faktyczny niemającym związku ze sprawą oraz posługiwał się błędną sygnaturą, która nigdy w niniejszej sprawie nie wystąpiła lub substytut pomylił klientów i opisał inną sprawę niż zlecona. Chmura nie informował klienta o podejmowanych przez siebie krokach, a po zawaleniu sprawy - porzucił jej prowadzenie, co skutkowało koniecznością zatrudnienia kolejnych pełnomocników. Chmura nie rozliczył się z przyjętej kwoty kilkunastu tys. zł.

 

 

Chmura miał odpowiadać dyscyplinarnie za:

-    naruszenie Kodeksu Etyki Adwokackiej w  §2,   §6,   §8,   §13,   §14,   §18,   §41,   §43,   §44,   §49,   §50,       §51,   §63 

-    naruszenie ustawy Prawo o adwokaturze, tj.  art. 37a 

-  naruszenie uchwały nr 54/2009 NRA z późn. zm. w sprawie "Regulaminu wykonywania zawodu adwokata w kancelarii indywidualnej lub spółkach" w   §1,   §5,   §6

 

 

W. Bergier w swojej publikacji "Etyka zawodu adwokata" pisze, iż zbieg przesłanek umorzenia postępowania, określonego w art. 88 pkt 4 PrAdw oraz z art. 17 § 1 pkt 1 i 2 KPK w zw. z § 1 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 23.7.1998 r. w sprawie postępowania dyscyplinarnego w stosunku do adwokatów i aplikantów adwokackich (Dz.U. Nr 99, poz. 635), zachodzi dopiero wówczas, gdy do chwili orzekania zostały przeprowadzone wszystkie dowody i wyjaśnione wszelkie okoliczności świadczące o tym, że obwiniony nie popełnił zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego, a jednocześnie nastąpiło przedawnienie jego karalności. W takiej tylko sytuacji procesowej sąd dyscyplinarny obowiązany jest wydać orzeczenie uniewinniające.

​

W stosunku do adw. Chmury nie podjęto postępowania dyscyplinarnego, bowiem jawnie dążono do obstrukcji procesowej i przedawnienia karalności przewinień dyscyplinarnych, tak by adwokat nie poniósł odpowiedzialności za swoje czyny. Tym samym adw. Chmura nigdy nie uzyskał orzeczenia uniewinniającego.

Obstrukcja procesowa.

 

​

W licznych opracowaniach dominuje pogląd, że organy dyscyplinarne posługują się obstrukcją procesową w celu doprowadzenia do przedawnienia deliktu dyscyplinarnego, a w konsekwencji uniknięcia odpowiedzialności przez obwinionych adwokatów. Tego typu przekonanie dominujące w społeczeństwie jest wyrazem odbierania opisanego zachowania w kategorii źle pojmowanej solidarności zawodowej i z pewnością nie przyczynia się do budowania kapitału zaufania społecznego wobec członków samorządów prawniczych w przyszłości.

 

Temat przewlekłości postępowań dyscyplinarnych dla adwokatów od wielu lat jest podnoszony m.in. przez kolejnych Rzeczników Praw Obywatelskich. Poniżej artykuł prasowy z dnia 5 września 2019 r. umieszczony w serwisie prawo.pl, w którym ówczesny Prezes Naczelnej Rady Adwokackiej podkreśla, iż czynności podejmowane przez rzeczników dyscyplinarnych nie powinny trwać dłużej niż 3 miesiące od momentu skierowania skargi, tj. rozpatrzenie sprawy w sądzie adwokackim, który zajmie się rozpoznaniem postawionych adwokatom zarzutów, a "Każde postępowanie toczące się ponad 6 miesięcy wymaga wydania postanowienia o przedłużeniu dochodzenia, w uzasadnieniu którego należy wskazać czynności, które mają być przeprowadzone oraz termin ich przeprowadzenia." 

 

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż członkowie Naczelnej Rady Adwokackiej mylą się w swoich stwierdzeniach dotyczących przebiegu postępowania, bowiem praktyka odbiega od teorii, czego przykładem jest chociażby wspomniana już Okręgowa Rada Adwokacka w Bydgoszczy, gdzie przez okres 3 lat odmawiano podjęcia jakiejkolwiek czynności, tak by końcowo doprowadzić do przedawnienia karalności deliktu dyscyplinarnego.

 

Wskazać należy również, iż po upływie ponad 2 lat od momentu wniesienia skargi przez Skarżącą, sąd dyscyplinarny przyznał Skarżącej rację i oddalił stanowisko rzecznika dyscyplinarnego Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy. Jawna obstrukcja procesowa nie pozostawia więc żadnych wątpliwości.

 

Te wszystkie czynniki powodują, że na rynku usług prawniczych jest wielu niekompetentnych adwokatów, którym w rzeczywistości ze strony samorządów adwokackich nie grożą żadne karny, co powoduje całkowitą bezkarność i przyczynia się do spadku jakości świadczonych usług na rynku polskim. Samorządy adwokackie same są odpowiedzialne za panującą w społeczeństwie opinię o zawodzie adwokata oraz jawną niechęć do korzystania z usług prawniczych, czego konsekwencją są m.in. liczne kampanie reklamowe prowadzone w sądach powszechnych (obecnie w postaci plakatów zachęcających do angażowania adwokatów, co widać chociażby w warszawskich sądach powszechnych).

PRZEBIEG  POSTĘPOWANIA ​

​

1. Skarga do Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy - lipiec 2014

 

​

Skarga w przedmiocie rażących naruszeń prawa po stronie adw. Macieja Chmury. Podkreślenia wymaga fakt, iż skarga nigdy nie została przekazana do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy - zgodnie z przepisami prawa, w tym ustawami i uchwałami, który to zajmuje się rozpatrywaniem skarg.

 

Adw. Chmura odwlekał zgłoszenie sprawy stalkingu w 2011 roku, co zostało zrobione dopiero w 2015 roku, w sytuacji narastającej agresji.

2. Odpowiedź Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy - wrzesień 2014

 

​

1. Po upływie niespełna 3 miesięcy od momentu złożenia skargi, wicedziekan adw. Zdzisław Bełza odmawia przeprowadzenia postępowania w stosunku do swojego kolegi, jak i przekazania skargi do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy zgodnie z przepisami prawa. 

​

2. Nie wiadomo jakie czynności wyjaśniające zostały przeprowadzone, bowiem nie wszczęto postępowania. Nie przekazano skargi do Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy. Nie powiadomiono Skarżącej o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego w celu wyjaśnienia sprawy, nie poinformowano Skarżącej o podjęciu jakiejkolwiek czynności, a końcowo nie umożliwiono Skarżącej zapoznania się z aktami sprawy. Trudno również zgodzić się z wicedziekanem, iż chociażby porzucenie sprawy w trakcie jej prowadzenia, a wcześniej liczne błędy oraz brak jakichkolwiek informacji o podejmowanych czynnościach przez adwokata są zgodne z przepisami etyki. Choć najwyraźniej jest to standard pracy adwokatów w Bydgoszczy, popierany przez władze Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy. Dalej wskazać należy, iż błędy adwokata oraz porzucenie sprawy doprowadziły do znacznych konsekwencji i spowodowały konieczność wynajęcia kolejnych pełnomocników.

​

3. Nie wiadomo również dlaczego orzeczenia Sądów Dyscyplinarnych Adwokatury w Polsce oraz Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury w Warszawie zawierają postanowienia dotyczące naruszeń spraw finansowych przez adwokatów i braku rozliczenia się z klientami, a w samym kodeksie etyki adwokackiej (chociażby §50) umieszczono regulacje dotyczące rozliczeń finansowych, skoro według adw. Zdzisława Bełzy nie mogą być przedmiotem skarg.

 

Tym samym adw. Zdzisław Bełza kwestionuje prawdziwość treści ustaw oraz uchwał, jak i publikacji prawniczych oraz treści książek, w tym autorstwa adw. Bergiera i adw. Jacyny, którzy w swojej publikacji pt. "Etyka zawodu adwokata" prezentują szereg orzeczeń sądów dyscyplinarnych odnoszących się do spraw finansowych oraz rozliczeń adwokatów z klientami. Przykłady orzeczeń Wyższego Sądu Dyscyplinarnego Adwokatury w Warszawie oraz Sądów Dyscyplinarnych Adwokatury opublikowane w metodyku autorstwa adw. Bergiera i adw. Jacyny można mnożyć, poniżej kilka fragmentów:

​

 

• Postępowanie wobec byłych klientów

 

Nie można podzielić poglądu, iż nie powinno być przedmiotem oceny ze strony organów samorządu adwokackiego postępowanie adwokata wobec byłych już klientów, po tym jak stosunek pełnomocnictwa wygasł. Zgodnie z § 50 ZEA w sprawach finansowych obowiązuje adwokata w stosunku do klienta szczególna staranność. Jest zaś bezsporne w niniejszej sprawie, iż adwokat X po otrzymaniu pisma od państwa Y nazwanego wezwaniem do zapłaty, zignorował je i nie udzielił żadnej odpowiedzi. Obowiązkiem adwokata X było udzielenie na nie odpowiedzi i przedstawienia swoich racji co do tego wezwania. Obowiązku tego nie przekreśla fakt, iż wezwanie to zostało do niego skierowane po upływie 5 lat od zakończenia umowy pełnomocnictwa. Wyjaśnienie sprawy i przedstawienie swoich argumentów, tych samych, które obwiniony podnosi w odwołaniu, być może wyjaśniłoby nieporozumienie, a na pewno czyniłoby zadość obowiązkowi wnikającemu z § 50 ZEA.

 

orzeczenie WSD z 25.11.2006 r., WSD 65/06, Legalis

​

​

• Nierozliczenie honorarium

 

Nierozliczenie się przez obwinionego z honorarium stanowiło uchybienie skrupulatności w rozliczeniach (§ 50 ZEA); obwiniony adwokat pobrał wynagrodzenie, na rozprawach nie zadawał pytań, ograniczając się do złożenia wniosku o przesłuchanie świadków, który został oddalony przez sąd z uzasadnieniem, że zeznania wskazanych osób nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, zadawał pytania, które były przez przewodniczącego uchylane z uwagi na fakt, że dotyczyły okoliczności, na które przesłuchiwani świadkowie zeznawali już wcześniej, pism procesowych nie składał, a kiedy klient wystąpił o zwrot wynagrodzenia – nie zwrócił.

 

orzeczenie SD w Warszawie z 5.4.2008 r., SD 18/07

​

​

• Wyliczenie honorarium

 

Przypomnieć należy, że zgodnie z § 50 ZEA, w sprawach finansowych adwokata w stosunku do klienta obowiązuje szczególna skrupulatność, zaś ust. 2 tego przepisu nakazuje informowanie klienta o sposobie wyliczenia honorarium. Zgodnie z przyjętą praktyką, adwokat na żądanie klienta obowiązany jest rozliczyć się z przyjętego honorarium. Z zebranego materiału wynika, że adwokaci X i Y obowiązków tych nie dopełnili mimo wyraźnego w tym zakresie żądania skarżącego. W żadnym wypadku za rozliczenie się z klientem nie można uznać ogólnikowej i wymijającej odpowiedzi. Za karygodne należy natomiast uznać stwierdzenie adwokata X w piśmie z dnia..., że skargę Z uważa za próbę wyłudzenia zwrotu honorarium.

 

post. WSD z 10.1.2009 r., WSD 59/08, Legalis

​

​

3. Wnioski do Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy dot. możliwości zapoznania się z  aktami sprawy -

listopad 2014  -  marzec 2015

​

 

1. Po wielu wnioskach dotyczących umożliwienia Skarżącej zapoznania się z aktami sprawy, po upływie kolejnych kilku miesięcy, w lutym 2015 roku umożliwiono Skarżącej zapoznanie się z aktami sprawy w siedzibie Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy, w tym z rzekomą odpowiedzią adw. Chmury.

 

Nie pozwolono stronie postępowania - Skarżącej - zrobić kopii, zdjęcia, notatki z wyjaśnienia adw. Macieja Chmury, które jest niezwykle lakoniczne, pełne sprzeczności i kłamstw, w szczególności co do liczby udzielonych pełnomocnictw oraz ich treści. Możliwość zapoznania się z aktami sprawy jest podstawowym prawem przysługującym Stronie postępowania.

 

Ówczesna dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy - adw. Justyna Mazur - wyzbyła się przestrzegania norm prawa, zasad etyki i wartości norm moralnych, by z premedytacją i za wszelką cenę ukryć błędy swoich kolegów, a o czym stanowi zamieszczone poniżej pismo sygnowane podpisem adw. Mazur, jak i przebieg całego postępowania dyscyplinarnego. Dla adw. Justyny Mazur przepisy prawa (w tym ustawa o adwokaturze, uchwały i regulaminy) nie mają dużego znaczenia, a w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Bydgoszczy rządzi "kolesiostwo".

 

Adw. Justyna Mazur postępuje wbrew treści ślubowania, które niegdyś składała: 

​

„Ślubuję uroczyście w swej pracy adwokata przyczyniać się ze wszystkich sił do ochrony praw i wolności obywatelskich oraz umacniania porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązki swe wypełniać gorliwie, sumiennie i zgodnie z przepisami prawa, zachować tajemnicę zawodową, a w postępowaniu swoim kierować się zasadami godności, uczciwości, słuszności i sprawiedliwości społecznej.” 

​

Przyzwoitość jest niemal niewidoczna w postępowaniu kobiety, którą targają słabości o kluczowym znaczeniu dla funkcjonowania rady, a która to nie potrafiła stanąć na wysokości powierzonego jej urzędu i który to urząd zamieniła w swój prywatny folwark, odstępując w sposób rażący od wizerunku adwokatury kształtowanego przez stulecia. Etyka prawnicza stała się tylko zbiorem pisanych na papierze zasad, które adw. Justyna Mazur zdeptała w swojej codziennej praktyce. Wizerunek adwokatury, która to miała stać na straży praworządności, tożsamości narodowej, wartości moralnych upadł, a wszystko to w obronie swojego "kumpla".

​

​

Mąż adw. Justyny Mazur, ówczesnej dziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy - adw. Janusz Mazur - zakłada sprawy dyscyplinarne innym adwokatom, swoim przeciwnikom procesowym w Okręgowych Radach Adwokackich w Polsce,  czym chwali się w mediach:

4. Kolejna skarga do Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy -

maj 2015

 

​

Kolejne zawiadomienie o popełnieniu przewinień dyscyplinarnych przez adw. Chmurę, tym razem adresowane bezpośrednio do rzecznika dyscyplinarnego.

 

Z uwagi na fakt, iż władze Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy nie wiedzą, że skargi na czynności pełnomocników rozpatruje specjalnie do tego powołany urząd Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury, który to posiada również swoich zastępców wybieranych na określone w przepisach prawa kadencje. Urząd rzecznika dyscyplinarnego uregulowany jest również w przepisach prawa, o czym dziekan Justyna Mazur najwyraźniej nie wie.

5. Odpowiedź z ORA w Bydgoszczy - 

listopad 2015

 

​

​

1. Rzecznik dyscyplinarny adw. Sławomir Maciejewski odmawia podjęcia czynności w stosunku do swojego kolegi.

 

Napisanie poniższej odpowiedzi zajęło Maciejewskiemu aż 6 miesięcy.

Natomiast wysłanie postanowienia zajęło kolejne 2 miesiące, bowiem pismo z listopada 2015 roku - Maciejewski wysłał w styczniu 2016 roku. Droga na pocztę zajęła Maciejewskiemu aż 2 miesiące.

 

RAZEM   8   MIESIĘCY

 

2. Oczywistym jest, że adw. Maciejewski celowo dąży do przedawnienia karalności w stosunku do swojego kolegi, co jest bardzo popularną instytucją w Bydgoszczy. Kolejne przykłady dotyczące przedawnienia karalności, a opisywane w regionalnych mediach znajdują się w dziale: Akta Bydgoszcz. Czy tego uczą podczas studiów prawniczych na UMK w Toruniu, szczególnie biorąc pod uwagę postępowanie w sprawie dziekana wydziału prawa UMK w Toruniu podejrzewanego o plagiat? 

​

3. Ponadto, wskazać należy, iż do zarzutów Skarżącej przedstawionych w zawiadomieniu z maja 2015 roku adw. Sławomir Maciejewski wykorzystał wyjaśnienie tzn. kilka lakonicznych zdań bez związku i odpowiedzi na podniesione w skardze zarzuty z sierpnia 2014 roku. 

 

Z treści postanowienia Maciejewskiego można się dowiedzieć również o umowach zlecenia, tyle tylko że nie podpisanych ze mną. Gdzie te umowy? W fantazjach Maciejewskiego. Zagadką pozostaje też przytoczony stan faktyczny dotyczący mojej prywatnej sprawy, a nie sprawy dyscyplinarnej adw. Chmury. Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy najwyraźniej nie tylko nie zna przepisów postępowania, ale również nie wie czego dotyczy urząd rzecznika dyscyplinarnego.

​

6. Odwołanie od decyzji Maciejewskiego -

styczeń 2016

7. Pierwsze posiedzenie sądu dyscyplinarnego -

kwiecień 2016

 

​

1. Po upływie kolejnych niespełna 3 miesięcy zawiadomiono Skarżącą o posiedzeniu Sądu Dyscyplinarnego w przedmiocie rozpatrzenia odwołania dotyczącego odmowy podjęcia czynności przez rzecznika dyscyplinarnego.

2. W kwietniu 2016 roku podczas posiedzenia sądu dyscyplinarnego koleżanki adw. Chmury nie wiedziały co zrobić, ponieważ Skarżąca zjawiła się w siedzibie ORA w Bydgoszczy. Absolwentki UMK w Toruniu nie wiedziały także, iż posiedzenia kończą się wydaniem postanowienia w przedmiocie rozpatrywanego odwołania. Z powyższych powodów po otwarciu posiedzenia, od razu je zakończyły nie wydając żadnego komunikatu, poza informacją o zakończeniu, a właściwie koniecznością opuszczenia sali oraz nie wydając żadnej decyzji i postanowienia w przedmiocie odwołania.

 

Stan niewiedzy w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Bydgoszczy trwał aż 5 miesięcy. Po 5 miesiącach narad wyznaczono kolejny termin posiedzenia sądu przypadający na koniec października 2016 roku.

 

Tym samym termin oczekiwania na posiedzenie sądu dyscyplinarnego w przedmiocie rozpatrzenia odwołania, w jedynej sprawie dyscyplinarnej, która toczyła się w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Bydgoszczy to prawie 10 miesięcy. 

7. Drugie posiedzenie sądu - październik 2016

 

​

Sąd Dyscyplinarny w zmienionym składzie uwzględnia stanowisko Skarżącej i oddala stanowisko rzecznika dyscyplinarnego Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy - adw. Maciejewskiego.

​

 

Po upływie 2 lat i 3 miesięcy od dnia złożenia skargi (tj. lipiec 2014 roku).

Tyle czasu zajęło wydanie postanowienia w sprawie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Tym samym wcześniejsze decyzje wicedziekana adw. Bełzy oraz rzecznika dyscyplinarnego adw. Maciejewskiego były błędne.

 

​

Minęły  2  lata  i  3  miesiące

przewlekłości

8. Wezwanie - 

styczeń 2017

 

​

Wezwanie Skarżącej na złożenie zeznań w charakterze świadka. Terminy w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Bydgoszczy oczywiście odległe.

​

9. Przedawnienie karalności - czerwiec 2017

 

​

Po upływie kolejnych 9 miesięcy, koleżanka adw. Chmury - adw. Natalia Tucholska informuje, iż doszło do przedawnienia karalności przewinienia dyscyplinarnego i nie będzie prowadzić postępowania dyscyplinarnego przeciwko adwokatowi. 

​

Zgodnie z art. 88 ustawy Prawo o adwokaturze, przedawnienie karalności deliktu dyscyplinarnego następuje po upływie 5 lat, a nie po upływie 3 lat jak twierdzi Tucholska. Jednak biorąc pod uwagę fakt, iż w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Bydgoszczy czytanie ze zrozumieniem stanowi niemały problem, to już umiejętności prawidłowego liczenia do liczby 5, zgodnie z zasadami matematyki nawet nie należy po adwokatach oczekiwać.

 

​

10. Stanowisko Prezesa Naczelnej Rady Adwokackiej w przedmiocie jawnej obstrukcji procesowej - 2019 rok

 

​

Zgodnie z informacją prasową stanowisko członków Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie, w sprawie obstrukcji procesowej jest odmienne od postępowania przeprowadzonego w Bydgoszczy. Jednak zarówno Prezes, jak i członkowie Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie nie mieli przyzwoitości by odpowiedzi udzielić.

​

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż członkowie Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie, w tym obecny prezes Naczelnej Rady Adwokackiej (a w latach 2016-2020 członek NRA) popierają w milczeniu stosowanie jawnej obstrukcji procesowej w postępowaniach dyscyplinarnych, w celu uniknięcia odpowiedzialności dyscyplinarnej, w stosunku do wybranych przez siebie adwokatów, co do których postępowań się nie prowadzi.

 

Zarówno ówczesny prezes Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie, jak i obecny nie doszukali się nieprawidłowości w postępowaniu przeprowadzonym w Okręgowej Radzie Adwokackiej w Bydgoszczy, dając milczące przyzwolenie i milczącą aprobatę na tego typu postawy. Nasuwa się jeden wniosek - w adwokaturze są najwyraźniej równi i równiejsi, tj. znajomi Mazur i członków NRA oraz reszta adwokatów, w stosunku do których stawiane są zarzuty w postępowaniach dyscyplinarnych, jak i zapadają postanowienia i orzeczenia dyscyplinarne.

​